قدم ها

قدم دهم

12 مهر 1397 توسط معتادان گمنام منطقه یک ایران

ما به تهیه ترازنامه شخصی خود ادامه دادیم و هر گاه در اشتباه بودیم سریعا به آن اقرار کردیم.

از طریق کارکرد نه قدم قبلی ، زندگی ما به طوری چشم گیر و ورای انتظارات اولیه مان ، تغییر کرده است .

صداقت ، فروتنی ، و توجه به دیگران نزد ما بیشتر شده ، و ترس ، خودخواهی و رنجش ما تخفیف یافته است . اما ضمانتی وجود ندارد که تغییراتی حتی این چنین عمیق و ژرف ، دائمی نیز باشند . چون ما بیماریی به نام اعتیاد داریم و همیشه امکان این وجود دارد که دوباره مثل گذشته شویم .

بهبودی هزینه خاص خود را دارد ، و مراقبت خاص ما را می طلبد . ما باید به انجام کارهایی که تا کنون برای بهبودی خود انجام داده ایم ، ادامه دهیم .

ما باید به صادق بودن ادامه دهیم ، باید اعتماد و ایمان داشته باشیم ، باید به اعمال مان و عکس العمل های مان توجه داشته باشیم ، و ارزیابی کنیم آن ها چگونه به نفع یا ضرر ما عمل می کنند .

ما هم چنین باید متوجه باشیم که اعمال مان بر دیگران چگونه تاثیر می گذارد و وقتی که تاثیر آن ها منفی یا مضر است ، سریعا نسبت به پذیرش مسئولیت و جبران صدمه ای که زده ایم اقدام کنیم .

خلاصه این که باید به نوشتن ترازنامه شخصی خود ادامه دهیم و هر گاه در اشتباه بودیم سریعا به آن اقرار کنیم .

همان طور که می بینید ، قدم دهم ما را به تکرار کارهایی که در قدم های چهارم تا نهم انجام داده ایم وا می دارد ، اگر چه به شکلی کوتاه تر و خلاصه تر. شکل و نوعی که این کتاب پیشنهاد می کند در کل شامل اجزا یک ترازنامه شخصی می شود. بعضی از ما ممکن است ببینیم لازم است سوال های بیشتری بر روی مسائل خاصی که بر روی بهبودی شخصی ما تاثیر می گذارند را به سوال های مطرح شده در این کتاب اضافه کنیم . ما ممکن است موضوع های خاصی که نیاز داریم به آن توجه بیشتری کنیم را از جزوه شماره 9 ” زندگی به روال برنامه ” به دست آوریم ، یا راهنمای ما ممکن است در رابطه با این مسئله نظر خاصی داشته باشد . همان طور که قبلا گفتیم این کتاب یک نقطه شروع است ، نه حرف اول و آخر در رابطه با قدم ها.

احساسات در مقابل اعمال

ما از قدم ده استفاده می کنیم تا آگاهی لازم نسبت به احساسات مان ، افکارمان و مهم تر از همه نسبت به اعمال مان را به دست آوریم و آن را حفظ کنیم . قبل از این که بخواهیم یک روش منظم برای نوشتن ترازنامه شخصی را آغاز کنیم ، لازم است که درک کنیم چه چیزی را می خواهیم ارزیابی کنیم . فایده چندانی ندارد که ما فهرستی از احساسات خود را بنویسیم ،بدون این که آن ها را به اعمالی که باعث می شوند ، یا اعمالی که توسط آن احساسات جلوی شان گرفته می شوند ، ربط دهیم . ما اغلب احساس خیلی بدی داریم ، اما رفتارمان بسیار خوب است ، یا برعکس .

برای مثال : یک عضو NA وارد جلسه ای می شود و یک عضو دیگر از او می پرسد که حالت چطور است ؟ و او در جواب می گوید وحشتناک . واضح است که این عضو دارد در مورد احساس خود صحبت می کند و گرنه امکان ندارد که در مورد عملی که در حال انجام آن است ، چنین نظری داشته باشد . در واقع عمل و رفتار او بسیار خوب است ، چون او به جلسه آمده ، صادقانه احساسات خود را بیان کرده ، و برای حمایت دست به سوی یک عضو دیگر دراز کرده است.

قدم دهم ، ما را از زیر بار خرابکاری های در حال حاضرمان آزاد می کند . اگر در مورد نقص های مان حواس مان جمع نباشد ، ما را به بن بستی می کشانند که دیگر نمی توانیم از آن پاک بیرون بیاییم .

یکی از اولین چیزهایی که در معتادان گمنام یاد می گیریم ، این است که اگر مصرف کنیم ، بازنده می شویم و همین طور می آموزیم که اگر بتوانیم از انجام کارهایی که باعث زجرمان می شود ، اجتناب کنیم ، درد کمتری را تجربه خواهیم کرد . مفهوم ادامه روزانه تراز شخصی ، این است که ما عادت می کنیم ، خودمان ، رفتارمان ، دیدگاه مان و روابط مان را مورد بررسی قرار دهیم .

ما بندگان عادتیم و در برابر طرز تفکر و واکنش های قدیمی خود آسیب پذیریم .

بعضی اوقات به نظر می رسد که ادامه مسیر خود تخریبی ، آسان تر از ورود به یک راه جدید و ظاهرا خطرناک است . ما دیگر مجبور نیستیم به دام الگوهای قدیمی خود بیفتیم . ما امروز حق انتخاب داریم .

قدم دهم می تواند به ما کمک کند که مشکلات زندگی خود را حل کنیم و از تکرار آن جلوگیری کنیم . ما در طول روز اعمال خود را بررسی می کنیم . برخی از ما در مورد احساسات خود نیز مطالبی می نویسیم و چگونگی آن ها را تشریح کرده و نقشی را که ممکن است در به وجود آمدن این مشکلات داشته باشیم ، بررسی می کنیم . آیا به کسی زیان رسانده ایم ؟ آیا لازم است بپذیریم که در اشتباه بوده ایم ؟

اگر مشکلاتی وجود داشته باشد ، سعی می کنیم آن ها را حل و فصل کنیم . اگر به این گونه مسائل رسیدگی نکنیم ، خود به خود حادتر می شوند .

این قدم می تواند خط دفاعی ما در مقابل دیوانگی قدیمی باشد . ما می توانیم از خود سوال کنیم که آیا در حال افتادن به ورطه الگوهای قدیمی خشم ، رنجش و ترس نیستیم ؟ آیا احساس نمی کنیم که بدام افتاده ایم ؟ آیا خودمان را به دست خود به دردسر نمی اندازیم ؟ آیا بیش از حد گرسنه ، عصبانی ، تنها و خسته نیستیم ؟ آیا زیاد خودمان را جدی نمی گیریم ؟ آیا باطن خود را با ظاهر دیگران مقایسه نمی کنیم ؟ آیا از بیماری جسمی رنج نمی بریم ؟ جواب این سوالات می تواند به ما کمک کند که بتوانیم با مشکلات روزمره خود روبرو شویم . ما دیگر مجبور نیستیم با احساس خلاء درونی زندگی کنیم . بسیاری از نگرانی های بزرگ و مشکلات اساسی ما به خاطر بی تجربگی ما در زندگی کردن بدون مواد مخدر است . غالبا وقتی از اعضای قدیمی می پرسیم که چه باید کرد ؟ از سادگی جوابشان متعجب می شویم .

قدم دهم را می توان سوپاپ دفع فشار خواند . ما این قدم را وقتی که کم و کیف مسائل روز هنوز از خاطرمان نرفته است ، به کار می گیریم . کارهایی را که کرده ایم می نویسیم و سعی می کنیم اعمال خود را توجیه نکنیم . ترازنامه را معمولا پس از پایان روز می توان نوشت . اولین کاری که می کنیم توقف است ! سپس با تامل به خود اجازه می دهیم که از موهبت فکر کردن بهره مند شویم . اعمال ، واکنش ها و انگیزه های خود را بررسی می کنیم . غالبا متوجه می شویم که وضع مان به مراتب بهتر از آن است که احساس مان به ما می گوید . قدم دهم به ما اجازه می دهد اعمال خود را بررسی کرده و قبل از آن که وضع بدتر شود به خطاهای مان اقرار کنیم . لازم است از توجیه اعمال مان ، حذر کنیم . ما سریعا به خطاهای خود اقرار می کنیم و آن ها را تشریح نمی کنیم .

ما این قدم را به طور مستمر کار می کنیم . قدم دهم ، قدم پیش گیری است . هر چه بیشتر این قدم را کار می کنیم ، کمتر با قسمت تصحیحی آن سر و کار پیدا خواهیم کرد . این قدم ابزار بسیار خوبی برای اجتناب از بدبختی هائی است که ما بر سر خود می آوریم . ما احساسات ، عواطف ، هوس ها و اعمال خود را زیر نظر می گیریم . به طور مرتب ، مراقب خود هستیم و بدین ترتیب می توانیم از تکرار اعمالی که باعث بد شدن حال مان می شوند ، خودداری کنیم .

حتی در اوقاتی که حال مان خوب است و همه چیز بر وقف مراد است ، نیز به این قدم نیازمندیم . احساس خوب ، برای ما چیز تازه ای است و باید قدر آن را بدانیم . در وقت بدی اوضاع ، می توانیم چیزهایی که در وقت خوبی اوضاع کاربرد داشته اند را امتحان کنیم . ما ، حق داشتن حال خوب را داریم . ما ، حق انتخاب داریم . دوران خوش ، دام و تله هم می تواند باشد و این خطر وجود دارد که فراموش کنیم . پاکی ، اولویت اول ماست . برای ما مفهوم بهبودی به مراتب بیشتر از فقط خوشی است .

لازم است به خاطر داشته باشیم که همه اشتباه می کنند . ما ، هرگز کامل نمی شویم ، اما با استفاده از قدم دهم می توانیم خودمان را بپذیریم . ما با ادامه ترازنامه شخصی خود ، هم اکنون و در همین جا ، از خود و از گذشته خود رها می شویم . ما دیگر موجودیت خود را توجیه نمی کنیم . این قدم ، به ما امکان می دهد که خودمان باشیم .