تنها لازمه ی عضويت تمايل به قطع مصرف است.(سنت سوم معتادان گمنام)
تنها یک لازمه جهت عضویت وجود دارد ، اما عضو بودن مستلزم بسیاری چیزها است. سنت سه درب معتادان گمنام و همینطور قلب ما را بطور کامل جهت دعوت از معتادان دیگر می گشاید. تا جایی که اشتیاق به قطع مصرف داشته باشیم حق مان برای عضویت در NA محفوظ است . ممکن است برای مدتی طولانی در جلسات شرکت کنیم تا در مورد عضویت مان تصمیم بگیریم . اما زمانی که تصمیم بگیریم که یک عضو باشیم ، زندگی مان شروع به تغییر خواهد کرد.
قدرتمندترین پیامی که ما حاصل آن هستیم تجربه ما به عنوان یک حقیقت ساده است . ارزش ما در خود واقعی مان بوده است . ما پیام امید هستیم .
ما به تازه وارد می گوئیم * تنها چیزی که برای ما اهمیت دارد ، این است که شما می خواهید در مورد مشکل تان چه بکنید و ما چطور می توانیم به شما کمک کنیم * و سنت سوم این حرف را به عمل در می آورد.
عضویت در NA خالق ارتباطات و احساس تعلق است . ما جزیی از یک چیز بزرگ از خود هستیم و این مسئله باعث تغییر ما می شود. یک روش خاص برای عضویت در NA یا الگوی خاصی برای معتاد در حال بهبودی بودن وجود ندارد.
تنها ، کلمه کوتاهی است که قدرت زیادی دارد . این لغت از کلمه *یک* نشات می گیرد و به معنی انفرادی یا منحصرا یا بدون استثنا می باشد . در سنت های دیگر کلمات با قاطعیت کمتری استفاده شده است . مانند بایست یا بهتر است که بارها تکرار شده اند . ما درباره هدف اصلی صحبت می کنیم اما نه درباره تنها هدف . اما بر خلاف آن در سنت سوم با شفافیت می گو ییم : *تنها لازمه ي عضويت تمايل به قطع مصرف است*
این سنت ، برای فرد و گروه ، هر دو مهم است . تمایل ، کلید اصلی و پایه و اساس بهبودی ما است. در داستان ها و تجارب ما در رساندن پیام بهبودی به معتادی که هنوز در عذاب است ، واقعیت دردناکی که پی در پی به چشم می خورد ، این است که معتادی که تمایل به قطع مصرف نداشته باشد ، مصرف را قطع نمی کند . البته می توان آن ها را تجزیه و تحلیل کرد ، مورد مشاوره قرار داد ، دلیل برای شان آورد ، دعایشان کرد ، تهدیدشان کرد ، کتک شان زد و یا به زندان شان انداخت ، اما آن ها تا خودشان نخواهند ، از کارشان دست بر نمی دارند . تنها چیزی که ما از اعضای خود می خواهیم تمایل است. آن ها بدون تمایل محکومانی بیش نیستند ، اما در صورت داشتن تمایل ، معجزه ها به وقوع خواهند پیوست.
تمایل ، تنها لازمه عضویت ماست . اعتیاد ، تبعیض قائل نمی شود و این سنت ، آزادی هر معتادی را در تعقیب زندگی به روال NA ، بدون در نظر گرفتن نوع ماده مخدر مصرفی ، نژاد ، عقاید مذهبی ، جنسیت ، تمایلات جنسی و وضع مالی ، تضمین می کند . با تعیین تمایل به قطع مصرف به عنوان لازمه عضویت ، نتیجتا هیچ معتادی از معتاد دیگر برتر و بالاتر نیست. در این جا قدم تمام معتادان به روی چشم است . همگی می توانند به طور یکسان خواستار تسکین از درد اعتیاد باشند . در این برنامه هر معتادی می تواند به طور مساوی بهبود پیدا کند . این سنت ضامن آزادی ما برای کسب بهبودی است.
عضویت در معتادان گمنام چیزی نیست که هر وقت هر معتادی از در وارد شد و یا هر تازه واردی تصمیم به قطع مصرف گرفت به طور اتوماتیک اتفاق بیفتد ، عضویت در انجمن ما تصمیمی است که فقط به خود فرد مربوط است . هر معتادی که تمایل به قطع مصرف داشته باشد ، می تواند به عضویت NA درآید . ما معتاد هستیم و مشکلمان اعتیاد است.
برای عضویت ، حق انتخاب با خود شخص است . به نظر ما بهترین شرایط وجود دارد که معتادان بتوانند علنی و آزادانه ، هر وقت و هر جا که انتخاب کنند ، در جلسات NA شرکت کرده و به همان صورت آزادانه جلسات را ترک کنند. ما دریافتیم که بهبودی ، یک واقعیت است و زندگی بدون مواد مخدر ، بهتر از آنی است که ما تصور می کردیم . ما در را روی معتادان دیگر باز می گذاریم و امیدواریم که آن ها هم چیزی را که ما پیدا کردیم ، پیدا کنند ، اما به خوبی می دانیم فقط آن ها که میل به قطع مصرف دارند و خواستار آن چه که ما داریم هستند ، در این راه با ما همراه خواهند شد.
سنت سه از ما می خواهد تا روشن بینی را در رابطه با خود ، دیگران و همین طور امکان تغییر به کار گیریم . NA آخرین سرمنزل برای ما بود ، برای اکثر ما دیگر مکانی برای رفتن باقی نمانده بود . البته NA یک منزل خالی نیست . لازم است تا ما در آن جایی برای خود بیاییم و با افرادی که در آن هستند و به احتمال قوی در هیچ جای دیگر امکان آشنایی با ایشان را نداشتیم ، از در صلح و دوستی در آییم . ما ممکن است از یک دیگر بترسیم ، ممکن است بعضی را از قبل بشناسیم و سابقه ای با ایشان داشته باشیم ، ما ممکن است تعصب یا نقطه ضعفی داشته باشیم که با آن راحت هستیم . فصل هشتم از کتاب پایه به ما یادآور می شود که : ” اعتیاد ما را هم سان می سازد .” و سنت سوم از ما می خواهد تا انگیزه ها و باورهایمان ، اعتماد و توانایی مان برای مهربان بودن ، روشن بینی ، تمایل ، ایمان و شهامت مان را در رساندن پیام بررسی کنیم .
هر یک از ما عضویت خود را به گونه ای متفاوت تجربه می کنیم ، اما همگی مان با این آگاهی که زمان قطع مصرف فرا رسیده ، آغاز می کنیم . همین اقرار محرک ما برای کارکرد قدم اول نیز هست . با این اقرار ما در اصل شهریه ورودی خود را می پردازیم : جهت عضویت ما اقرار می کنیم که مشکل داریم و می خواهیم در رابطه با آن کاری بکنیم . زمانی که از صمیم قلب تسلیم می شویم ، بهبودی آغاز می گردد . رابطه ما با دیگران معتادان ، تجربه مان از شرکت در جلسات و دیدگاه و برداشت مان تغییر می کند . اقرار قدم یک و تصمیم گیری در سنت سه ، هر دو از یک نوع تسلیم سرچشمه می گیرند .
اگر چه معتادان گمنام برنامه ای برای معتادان به مواد مخدر است که خواهان بهبودی هستند ، اما قدم اول ما بر روی مواد مخدر مصرفی ما تمرکز نمی کند ، بلکه بر روی بیماری اعتیاد تمرکز دارد . برای بعضی از اعضا سنت سه راهی است برای تفکر در مورد اعمال و رفتاری که مدت ها پس از قطع مصرف مواد مخدر هنوز باعث ناراحتی شان می گردد . پس از مدتی که پاک هستیم ، داشتن تمایل برای قطع مصرف ممکن است برای ما به معنی مصرف چیزهایی باشد که جایگزین مواد مخدر کرده ایم تا از روبرو شدن با خود اجتناب کنیم ، چیزهایی مانند : افراد ، اماکن ، اشیا ، احساسات ، رفتارها و ماجراهای مختلف . اما برای بعضی اعضای دیگر این نوع طرز تفکر به معنی دور شدن از هدف اصلی است . دیدگاه ما هر چه باشد ، نمی توان این واقعیت را نادیده گرفت که : اعتیاد را می توان متوقف کرد ، اما نمی توان آن را علاج کرد ، فرقی نمی کند چه مدت زمانی از آخرین بار مصرف مان گذشته باشد ، همگی ما فقط به اندازه یک تصمیم اشتباه از مصرف مجدد فاصله داریم .
همان گونه که رابطه ما با اشتیاق و تمایل مان متحول می گردد ، به همان شکل افکار ما نیز درباره عضویت متحول می شود . عضویت با تمایل آغاز می شود اما به آن خاتمه نمی یابد . این سنت به ما کمک می کند تا سوالاتی را از دیدگاه های مختلف مطرح کنیم ، سوالاتی مانند : عضو بودن برای من به چه معنی است ؟ چگونه می گذارم دیگران هم عضو باشند ؟ قسمت مربوط به سنت سوم در کتاب چگونگی عملکرد به ما هشدار می دهد که : ” ما هیئت منصفه یا داور تعیین تمایل دیگران نیستیم . ” یکی از اعضایی که علی رغم حضور چندین ساله اش در انجمن توانسته پاکی زیادی جمع کند ، مشارکت می کرد که ” من هیچ وقت نتوانستم برنامه ای را آن طور که دیگران می خواستند انجام دهم ، اما مطمئن هستم اگر با همین وضع هم به انجمن نیامده بودم ، سالها پیش میمردم . ” داشتن صبر و تحمل جهت پذیریش این گونه اعضا در حالی که نمی توانیم دست از قضاوت برداریم ، خود یک تمرین برای تسلیم ، پذیرش و فروتنی است .
بررسی باورهایمان درباره عضویت ، به ما دیدگاه جدیدی در مورد تعهد داشتن در خانه ، محل کار و معتادان گمنام عرضه می دارد . ما مسئولیت هایمان را در زمینه های مختلف زندگی که قبلا نسبت به آنها آگاه نبودیم را شناسایی می کنیم . ما ممکن است بهانه های مختلفی را که خود نیز از آن آگاه نبودیم با محدویت هایی را که ناآگاهانه برای خود قائل می شدیم تا از خود در برابر لطمات محافظت کنیم را تازه شناسایی کنیم . این نوع محافظت از خود دیگر به درد ما نمی خورد .
ما توسط گرد هم آمدن از طریق مختلف و نه فقط جلسات تبدیل به یک جامعه می شویم و آن را حفظ می کنیم . حتی اشارات کوچک نیز کمک می کند تا ما احساس وصل بودن بکنیم .
اکثر ما اولین باری که یعد از جلسه دعوت به صرف چای و قهوه با دیگران شدیم را به خاطر می آوریم . مورد توجه قرار گرفتن و بحساب آمدن برای ما خیلی مهم است . ما نیز مسئول هستیم تا تازه واردان را در این فعالیت شریک سازیم . شرط و شروطی برای زندگی اجتماعی ما وجود ندارد ، اما اگر بقدری غرق و جذب حلقه دوستان خود شویم که متوجه چهره های جدید در اطراف خود نشویم ، باعث دوری آنها خواهیم شد ، بدون اینکه خود بفهمیم . یکی از بارزترین روش هایی که ما عضویت را از دیگران دریغ می کنیم ، بی توجهی و نادیده گرفتن ایشان است .
هر یک از ما نقشی در پذیرا بودن دیگران در گروههای NA به عهده داریم . جهت انجام این کار لازم است تا ما قیدوبندها و شک و تردیدهای خود درباره بهبودی دیگران را بررسی کنیم . یک تازه وارد ممکن است خیلی جوان به نظر برسد یا خیلی پیر ، خیلی درب و داغون باشد ، یا به نظر برسد هنوز به آخر خط نرسیده است ، ممکن است مواد مخدری که مصرف می کرده به نظر ما خیلی هم سنگین نبوده یا مثل ما مصرف نمی کرده است ، ممکن است بطور مشروط از زندان آزاد شده باشد یا در حال مصرف دارویی است که ما با آن مشکل داریم . یا ممکن است برنامه را به گونه ای متفاوت از ما کار کنند که حتی برای ما تهدید آمیز به نظر برسد . هیچ معتاد در حال بهبودی نمونه ای وجود ندارد ، هیچ شرح حال خاصی برای معتاد در حال عذاب موجود نیست و هیچ شرط و شروطی به غیر از تمایل برای عضویت وجود ندارد که آن نیز فقط به معتاد و نیروی برترش ربط دارد . معجزه بهبودی در دسترس همه ما قرار دارد ، حتی اگر مدت ها است که پاک هستیم . به همانگونه که ما شاهد معجزه پاک شدن معتادان هستیم ، به همانگونه شاهد هستیم که معتادان پاک بهتر می شوند ، بعضی مواقع پس از سال ها ، اجازه تغییر دادن به یکدیگر پس از اینکه مدت زیادی از آشنا شدن مان می گذرد ، نیاز به ایمان ، شفقت و روشن بینی دارد .
(برگرفته شده از: اصول راهنما روح سنت های ما و کتاب پایه معتادان گمنام)
سنت سوم معتادان گمنام
