ما اقرار کردیم که در برابر اعتیادمان عاجز بودیم و زندگی مان غیر قابل اداره گردیده بود,چیزی که ما را معتاد کرده بیماری اعتیاد است نه مواد مخدر و نه رفتارهای ما ، بلکه فقط بیماری ما است . وقتی که در دام وسوسه ، اجبار ، عادت خودمحورانه و چرخه بی پایانی که ما را بجایی جز فساد جسمی ، روانی ، روحانی و...

وقتی ما تسلیم این برنامه میشویم ، میتوانیم دست از جدال برداشته و از چنگال بیماری خود و هر آنچه با آن در کشمکش هستیم رها شویم (اعتیادمان ، یک رنجش ، یک نقص شخصیتی ، شرایطی که جواب نمی دهد ، یک مریضی) ما در طول راه خود به یادگیری و رشد دست مییابیم ولی تسلیم چیزیست که گاهی بسیار طول کشیده و یا نیاز...